Post by Admin on Dec 31, 2020 12:05:58 GMT 2
Τι μας διδάσκει η ιστορία του Μάκη Ροδίτη.
Ξεκίνησα δειλά-δειλά να δημιουργώ την ιστορία που διαβάζετε, έπειτα από πρότασή του εκλεκτού μου φίλου Βαγγέλη Κωνσταντινίδη, που είχε και την αρχική σεναριακή ιδέα, στέκοντας δίπλα μου με κριτικό πνεύμα και διάθεση για κάτι που θα εξέφραζε και των δυο μας την επιθυμία.
Το αποτέλεσμα ήταν να φτάσουμε σε ένα κόμικς 100 σελίδων που στην αρχή ούτε να φανταστούμε μπορούσαμε την εξέλιξή του. Το κόμικς παρέμεινε στο γραφείο μου για σχεδόν μια ολόκληρη δεκαετία, έως ότου ο δραστήριος εκδότης και καλός φίλος Νίκος Ζώης είχε την ευγένεια να μου προτείνει την έκδοσή του σε συνέχειες.
Πρόκειται για μια δουλειά που αντανακλά την προσωπική μας άποψή για το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα και που τη βλέπω σαν ευκαιρία για μοιρασιά ορισμένων προβληματισμών με τους αγαπητούς αναγνώστες των εκδόσεων «ΝΖ». Θα πρέπει η νίκη και η επιτυχία να γίνεται αυτοσκοπός στον αθλητή; Έως που μπορεί να φτάσουν τα όρια της αθλητικής προσπάθειας και που ξεκινά η απάνθρωπη εκμετάλλευση του ίδιου μας του εαυτού; Αρκεί μια στιγμή για να τιναχτεί στον αέρα το οικοδόμημα μιας ζωής ή να εκτοξευτεί στα ύψη μια καριέρα;
Γεγονός είναι πως το ποδόσφαιρο που η δική μου γενιά γνώρισε κατά τα χρόνια της εφηβείας ελάχιστη σχέση έχει με τη σημερινή του πραγματικότητα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70 οι φίλαθλοι «τσουβαλιάζονταν» σε κερκίδες από αφιλόξενο μπετόν, παρακολουθώντας τους λαϊκούς ήρωες της γειτονιάς τους να πασχίζουν σε «ξερούς» συχνά αγωνιστικούς χώρους πιο πολύ για τη δόξα της πόλης, του χωριού ή την τιμή της φανέλας, παρά για τα χρήματα.
Ακόμη παλιότερα, τα χρόνια του ’60 οι οπαδοί ακολουθούσαν την αγαπημένη τους ομάδα παντού και διασκέδαζαν με τραγούδια και πειράγματα προς τους αντιπάλους, με τους οποίους αντάλλαζαν έξυπνα συνθήματα, χωρίς όμως έκτροπα και δίχως τη βιαιότητα της τωρινής εποχής. Ήταν η ίδια η κοινωνία που ανέδειξε το άθλημα αυτό και ήταν τα δικά της παιδιά, από λαϊκά στρώματα στην πλειοψηφία τους, που έγιναν οι αναμφισβήτητοι πρωταγωνιστές του.
Τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας όμως άλλαξαν όπως ήταν μοιραίο να συμβεί και μαζί μεταβλήθηκε και η μορφή του αθλήματος. Το σπορ έγινε επαγγελματικό, το μεγάλο κεφάλαιο μπήκε στο παιχνίδι και πακτωλός χρημάτων άρχισε να ρέει παρασύροντας ότι είχε απομείνει από το προηγούμενο φρόνημα.
Οι παλιοί ήρωες έδωσαν τώρα τη θέση τους σε ακριβοπληρωμένους «σταρ» που έφταναν στο σημείο να υπογράφουν δελεαστικά συμβόλαια με υψηλότατες αποδοχές και να αποθεώνονται από χιλιάδες κόσμο που τους αναγνώριζε πια σαν ακριβοθώρητα ινδάλματα της «στρογγυλής Θεάς». Όπως και πριν, με τη διαφορά πως τα ανεκτίμητα πόδια τους αποτιμούνταν τώρα σε πλάκες χρυσού!
Για τα μεγάλα συμφέροντα η νίκη θα αποκτούσε πλέον ένα χαρακτήρα σχεδόν ψυχαναγκαστικής απαίτησης, που στο βωμό της οτιδήποτε δείχνει ικανό να θυσιαστεί, ακόμη και η ανθρώπινη ζωή. Τα αναβολικά, η βία, η άκρατη βωμολοχία, ο ρατσισμός, το μίσος για τον «εχθρό» έγιναν αναπόσπαστα στοιχεία της καθημερινότητας των γηπέδων, καταδεικνύοντας ότι μαζί με την αναμφίβολη πρόοδο του, το ποδόσφαιρο δεν απέφυγε τη «μόλυνσή» του από τις παρενέργειες που συνοδεύουν κάθε εμπορικό προϊόν. Γιατί βεβαίως, το αθλητικό θέαμα που παράγεται μέσα στους εκπληκτικούς αγωνιστικούς χώρους είναι προς κατανάλωση και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται από τους επενδυτές του.
Η ιστορία του Μάκη από τη Ρόδο είναι η ιστορία κάθε παιδιού που λαχτάρισε να διακριθεί στο χώρο και που γεύτηκε πολλή πίκρα στο δύσκολο αγώνα του. Δεν ήταν για τους περισσότερους αθλητές που τελικά έφτασαν σε κάποια κορυφή, εύκολος ο δρόμος. Και φυσικά λίγοι, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που κατάφεραν να νικήσουν τις αντιξοότητες και να γευτούν μια έστω φευγαλέα επιτυχία. Πίσω από την αστραφτερή βιτρίνα των μεγάλων αστέρων του ποδοσφαίρου, αργοσβήνουν οι ελπίδες εκατοντάδων χιλιάδων που πίστεψαν στο όνειρο, αλλά τελικά δε δικαιώθηκαν.
Ο ήρωας μας θα κερδίσει εμφαντικά μια θέση στην καρδιά του αναγνώστη, μόνο και μόνο για την υπομονή και την εργατικότητά του. Αποτελεί πιστεύω μια εμβληματική μορφή, που δίνει ένα παράδειγμα αλτρουισμού και αγωνιστικότητας, το οποίο ίσως και να σπανίζει στις μέρες μας . Δεν είναι προικισμένος με φοβερά προσόντα, ούτε διαθέτει κρυφά χαρτιά. Είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που η μοίρα του έκλεισε το μάτι πονηρά, προσφέροντάς του τη δυνατότητα να γευτεί τα ψήγματα χαράς που αναζητούσε από παιδί.
Κι εκείνος, δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Καλή ανάγνωση.
Επίσημη ιστοσελίδα: makisroditisportiero.blogspot.com/
